Wieś, w której mieści się Zespół Szkół położona jest 14 km na zachód od
Rzeszowa, na pograniczu dwóch głównych krain geograficznych: Pogórza
Karpackiego i Kotliny Sandomierskiej.
fotografia udostępniona dzięki uprzejmości autora
Józefa Ambrozowicza |
Miejscowość wzięła nazwę od trzcin, które przed wiekami porastały jej
tereny. Jak podają kroniki wiejskie i legendy przekazywane przez
kolejne pokolenia jej mieszkańców, aż po dzień dzisiejszy było tak: "W
czasie najazdu Tatarów na Polskę, zakonnicy-prawdopodobnie Dominikanie
z Sandomierza zostali zamordowani i tylko czterem udało się zbiec.
Przebyli puszczę i bagna jeziora w Trzcianie i czując się tutaj
bezpiecznie wybudowali kościółek. Wówczas rosły na tych terenach
olbrzymie lasy. Jezioro obfitowało w ryby, a jego brzegi porośnięte
były trzciną. Trzciny zasłaniały przed nieproszonymi gośćmi, ułatwiały
polowania. Od tych trzcin wzięła swą nazwę miejscowość Trzciana".
/Kronika Trzciany - ze zbiorów prywatnych J. Kawalca/.
Życie mieszkańców Trzciany sięga historią XIII
wieku. W przeobrażeniach społeczno - kulturalnych, jakim podlegała
Trzciana na przestrzeni dziejów, niemałą rolę odegrało szkolnictwo.
Jego historia sięga wieków średnich (XVI, XVII w.) Funkcjonowały
wówczas szkoły parafialne, które były własnością kościoła i gminy. Od
początku XIX wieku istniała w Trzcianie szkoła ludowa, w której dzieci
uczyły się głównie czytania, pisania, rachunków i katechizmu. Nauczanie
nieprzerwanie odbywało się przez lata niepodległości, wojen światowych
oraz czasów powojennych. Dobrze układała się współpraca grona
pedagogicznego z rodzicami uczniów. Nauczyciele cieszyli się
poważaniem, uznaniem i szacunkiem wsi. Życie szkolne bogacone było
corocznie nowymi formami pracy. Działał np. zespół teatralny prowadzony
przez żonę kierownika szkoły. Przygotowywane były programy artystyczne
z okazji świąt, rocznic państwowych, uroczystości środowiskowe i
szkolne. /z Kronik szkoły/.
Szkoła borykała się z trudnościami lokalowymi.
Istniały budynki pełniące rolę szkoły. Trudności finansowe, brak
należytej organizacji pracy i tzw. "bieda galicyjska" nie pozwalały
zrealizować zamierzeń i planów. Mimo znacznej, stopniowej poprawy życia
mieszkańców wsi aż do lat 80 - tych bieżącego stulecia sprawy szkoły
schodziły na plan dalszy w działaniach samorządów wiejskich,
gromadzkich czy gminnych.
W chwili obecnej Trzciana liczy około 3,5 tys.
mieszkańców. Jest tutaj Zespół Szkół ze Szkołą Podstawową i Gimnazjum,
Niepubliczna Podstawowa Szkoła Muzyczna, Przedszkole oraz Rolnicze
Centrum Kształcenia Ustawicznego. Działają zespoły amatorskie tj. chór
"Cantus" z 70-letnią tradycją, zespół regionalny "trzcianiacy", kapela
ludowa, drużyny sportowe, sekcja kolarska, szkolny chór "Kantuski",
Dużą popularnością cieszy się Biblioteka Publiczna,
mieszcząca się obecnie w nowym budynku Domu Kultury, tutaj także ma
siedzibę Towarzystwo Przyjaciół Trzciany oraz redakcja lokalnego
czasopisma "Trzcionka". Istnieje Parafia Rzymskokatolicka z 100-letnim
kościołem i zabytkowymi ołtarzami i organami.
Wszyscy absolwenci szkoły podejmują naukę w szkołach
ponadgimnazjalnych. Mieszkańcy Trzciany pracują zawodowo w zakładach
pracy Rzeszowa. Trzciana nazywana jest "sypialnią Rzeszowa". Nie ma tu
typowych gospodarstw wiejskich i rolników. Jest to wieś otwarta o
przenikających wzajemnie kulturach miejskiej i tradycjach wiejskich. Na
tym tle, szkoła ma ogromne zadanie, by sprostać wymaganiom
specyficznego środowiska. Dzisiaj tym bardziej, gdyż Gimnazjum w
Trzcianie skupia uczniów nie tylko z Trzciany ale i z Błędowej
Zgłobieńskiej oraz Dąbrowy. |